Daar stonden ze dan op 25 september jongstleden: 21 leden van onze vereniging op weg van Heusden naar Woudrichem wachten op de boot van Wiljo. We werden aan boord welkom geheten door de purser. En passant vertelde hij nog het een en ander over Heusden en Oud Heusden waaruit je kon opmaken dat Oud Heusden inderdaad echt oud is, ouder dan de stad die daarna aan het water werd ingericht (of nagebouwd).
Het weer was goed, nog wel wat frisjes, maar de zon scheen in ieder geval. Ook de kapitein heette ons welkom en toen was het varen geblazen via Wijk en Aalburg, Andel en Veen naar Woudrichem. Onderweg kregen we allerlei prachtige aan het water gelegen huizen (zeg maar villa’s) te zien en wemelde het van kleine, grote en nog grotere boten, plezierboten en jachten. De Wilhelminasluis in Andel was het eerste grote obstakel: er werd net een mini-plezierbootje in geschut en daar moesten we op onze grote boort op wachten. Dat maakte dat we alle tijd kregen om van een uitgebreid buffet gebruik te maken, inclusief het warme kippen- of runderragoutpasteitje.
Het weer was goed, nog wel wat frisjes, maar de zon scheen in ieder geval. Ook de kapitein heette ons welkom en toen was het varen geblazen via Wijk en Aalburg, Andel en Veen naar Woudrichem. Onderweg kregen we allerlei prachtige aan het water gelegen huizen (zeg maar villa’s) te zien en wemelde het van kleine, grote en nog grotere boten, plezierboten en jachten. De Wilhelminasluis in Andel was het eerste grote obstakel: er werd net een mini-plezierbootje in geschut en daar moesten we op onze grote boort op wachten. Dat maakte dat we alle tijd kregen om van een uitgebreid buffet gebruik te maken, inclusief het warme kippen- of runderragoutpasteitje.
We kwamen wat verlaat in Woudrichem waar een allervriendelijkste stadsgids ons opwachtte en een zeer persoonlijk verhaal vertelde tijdens de rondgang door Woudrichem, de plaats waar onder andere de televisieserie van dokter Tinus werd opgenomen. Ook vertelde hij over de laatste perikelen rondom het hoge water in de Maas en we kregen ook de molen te zien, waar René Vogels nog even binnenglipte (er was vanwege de drukke werkzaamheden van de molenaar en de geringe ruimte in de molen geen gelegenheid voor ons om dit te doen). Hij bracht ons de hartelijke groeten van de molenaar over (was een oud-leerling van René en daarna moesten we alweer naar de boot. Na afscheid genomen te hebben van onze zeer vriendelijke, heldere, behulpzame en bekwame gids, wachtte ons de terugreis, met deze kaar geen oponthoud bij de sluis. Aan boord werden we nog verrast met koffie/thee en een heerlijk gebakje, een drankje en… de presentatie van de app: “De verdwenen molens van ’s-Hertogenbosch”. Doordat onze presentator ervan niet mee kon met de tocht moesten we het doen met de echte app, maar die riep dan ook allerlei ‘aha’s en oho’s op.
Om 16.00 uur ongeveer legden we weer in Heusden aan en werd het weer rustig in de buurt. Met alle dank voor de organisatoren van deze trip, al dan niet aanwezig, stapten we van boord en ging eenieder zijns weegs.