Wat op het eerste gezicht een tocht leek, zoals we er al een aantal hebben georganiseerd, bleek heel anders uit te pakken. Niet alleen het weer was een positieve verrassing, ook de belevenissen waren voor de fijnproevers onder ons.
Allereerst ging de tocht (wederom vanaf de Pettelaarse Schans) naar de Collse watermolen nabij Eindhoven. De watermolen is beroemd geworden omdat Vincent van Gogh een schilderij heeft gewijd aan de molen, waarvan in de molen een reproductie aanwezig is. Voor fietsers een schitterend plekje om even bij te komen.
De Collse watermolen wordt aangedreven door het verval in het waterniveau (stroomgebied van de Dommel) en bestaat uit twee waterraderen en twee schuren. In de linkse schuur is een korenmolen gebouwd en in de linkse schuur een oliemolen. Alles op kleine schaal dus vroeger vooral voor lokaal nut.
Gemeente Eindhoven heeft er echter een echte trekpleister gemaakt omdat alles perfect uitgevoerd is. Wat een plaatje! Zelfs de zwarte dakpannen van de schuren zijn op een gegeven moment vervangen door rode dakpannen zodat het pittoreske plaatje precies lijkt op de Collse watermolen uit het schilderij van Vincent van Gogh. Molenaar de Vries die ons uitleg gaf was van hetzelfde niveau, duidelijk en enthousiast.
Van de watermolen ging de tocht naar Oerle waar de molen Sint Jan te bezichtigen is. Maar niet alleen de molen. Naast de molen staat de werkplaats van molenbouwer John de Jongh. Als eigenaar van de molen blijkt hij niet alleen een vakman maar ook een goed ondernemer. De benedenverdieping van de molen Sint Jan is verhuurd aan een bakker die er een soort eetcafé heeft met o.a. zeer grote appelflappen. En natuurlijk allemaal van eigen meel. Bij het bezichtigen van de molen bleek ook wel dat er nog voor de consumptie wordt gemalen. Overal stof en meel, dat komen we tegenwoordig bij de excursies niet vaak meer tegen.
Allereerst ging de tocht (wederom vanaf de Pettelaarse Schans) naar de Collse watermolen nabij Eindhoven. De watermolen is beroemd geworden omdat Vincent van Gogh een schilderij heeft gewijd aan de molen, waarvan in de molen een reproductie aanwezig is. Voor fietsers een schitterend plekje om even bij te komen.
De Collse watermolen wordt aangedreven door het verval in het waterniveau (stroomgebied van de Dommel) en bestaat uit twee waterraderen en twee schuren. In de linkse schuur is een korenmolen gebouwd en in de linkse schuur een oliemolen. Alles op kleine schaal dus vroeger vooral voor lokaal nut.
Gemeente Eindhoven heeft er echter een echte trekpleister gemaakt omdat alles perfect uitgevoerd is. Wat een plaatje! Zelfs de zwarte dakpannen van de schuren zijn op een gegeven moment vervangen door rode dakpannen zodat het pittoreske plaatje precies lijkt op de Collse watermolen uit het schilderij van Vincent van Gogh. Molenaar de Vries die ons uitleg gaf was van hetzelfde niveau, duidelijk en enthousiast.
Van de watermolen ging de tocht naar Oerle waar de molen Sint Jan te bezichtigen is. Maar niet alleen de molen. Naast de molen staat de werkplaats van molenbouwer John de Jongh. Als eigenaar van de molen blijkt hij niet alleen een vakman maar ook een goed ondernemer. De benedenverdieping van de molen Sint Jan is verhuurd aan een bakker die er een soort eetcafé heeft met o.a. zeer grote appelflappen. En natuurlijk allemaal van eigen meel. Bij het bezichtigen van de molen bleek ook wel dat er nog voor de consumptie wordt gemalen. Overal stof en meel, dat komen we tegenwoordig bij de excursies niet vaak meer tegen.
De koffie (en cake) stond echter ook klaar bij molenbouwer de Jongh die ons samen met zijn enthousiaste zoon zeer gastvrij ontving. In de werkplaats lag een juweeltje, de nieuwe kap van de St. Antoniusmolen uit Eerde. Daarover verderop meer. De kap was geweldig om te zien want je ziet niet elke dag eikenhouten balken van 50 bij 50 cm verwerkt in een kunstwerk. John de Jongh lijkt een wereldbaan te hebben. Het bouwen van een kap met deze afmetingen blijkt een puzzel van formaat. De werkplaats ligt vrijwel vol en de kap moet straks eerst weer gedemonteerd worden en opnieuw in elkaar gezet voordat hij op de molen kan. Wat een werk!
Hoewel iedereen al voldoende had gezien de dag liet John de Jongh ons nog een andere molen van hem zien in Zeelst, de lokale beltmolen. Op zich waren we al volop voldaan met de informatie en de beelden uit de werkplaats. John liet echter zijn jongste bediende meegaan om te helpen. De resterende aanwezigen, een aantal was inmiddels al naar huis, maakte na bezichtiging aanstalten om naar huis te gaan. Er stond nauwelijks wind en iedereen was verzadigd. We waren nog met vijf mensen over bij de molen toen de jongste bediende besloot om de molen toch nog een keer beter op de wind te zetten, en draaien deed ie! De volharding van dit soort jonge knullen geven vertrouwen in de toekomst. Zo lang er van dit soort types rondlopen zullen windmolens nooit verdwijnen.
Tot slot nog even iets over de kap van de St. Antoniusmolen. Het plaatsen van een molenkap en steken van de roeden maak je niet vaak mee. De molenbouwer zou ons berichten, wanneer de kap geplaatst zou worden. Vandaar de mailing over de extra excursie. Op zondag 10 juli zijn we met de vereniging naar Eerde geweest om het plaatsen bij te wonen. De historie droop eraf en vooral de oorlogsgeschiedenis is belangrijk bij deze molen (Kijk ook eens op www.eerdsemolen.nl.)
Het blijkt dat molen sinds 1944 zonder kap aanwezig is geweest in Eerde en dat er dit jaar een grote herdenkingsplechtigheid is op 17 september, wanneer de molen opnieuw in gebruik wordt gesteld. De stichting is ruim 10 jaar bezig geweest om de herbouw mogelijk te maken. Een voorbeeld voor ’s-Hertogenbosch. Een dergelijk project is dus haalbaar en we hebben gezien dat het veel mensen kan binden. Zowat heel Eerde liep uit om te zien hoe de kap werd geplaatst met de hoogwerker en hoe de pastoor de molen heeft gezegend. Geweldig!
Verslag Willy Wartenberg
Foto's Liesbeth, Wilma Verhoeven en Willy Wartenberg
Hoewel iedereen al voldoende had gezien de dag liet John de Jongh ons nog een andere molen van hem zien in Zeelst, de lokale beltmolen. Op zich waren we al volop voldaan met de informatie en de beelden uit de werkplaats. John liet echter zijn jongste bediende meegaan om te helpen. De resterende aanwezigen, een aantal was inmiddels al naar huis, maakte na bezichtiging aanstalten om naar huis te gaan. Er stond nauwelijks wind en iedereen was verzadigd. We waren nog met vijf mensen over bij de molen toen de jongste bediende besloot om de molen toch nog een keer beter op de wind te zetten, en draaien deed ie! De volharding van dit soort jonge knullen geven vertrouwen in de toekomst. Zo lang er van dit soort types rondlopen zullen windmolens nooit verdwijnen.
Tot slot nog even iets over de kap van de St. Antoniusmolen. Het plaatsen van een molenkap en steken van de roeden maak je niet vaak mee. De molenbouwer zou ons berichten, wanneer de kap geplaatst zou worden. Vandaar de mailing over de extra excursie. Op zondag 10 juli zijn we met de vereniging naar Eerde geweest om het plaatsen bij te wonen. De historie droop eraf en vooral de oorlogsgeschiedenis is belangrijk bij deze molen (Kijk ook eens op www.eerdsemolen.nl.)
Het blijkt dat molen sinds 1944 zonder kap aanwezig is geweest in Eerde en dat er dit jaar een grote herdenkingsplechtigheid is op 17 september, wanneer de molen opnieuw in gebruik wordt gesteld. De stichting is ruim 10 jaar bezig geweest om de herbouw mogelijk te maken. Een voorbeeld voor ’s-Hertogenbosch. Een dergelijk project is dus haalbaar en we hebben gezien dat het veel mensen kan binden. Zowat heel Eerde liep uit om te zien hoe de kap werd geplaatst met de hoogwerker en hoe de pastoor de molen heeft gezegend. Geweldig!
Verslag Willy Wartenberg
Foto's Liesbeth, Wilma Verhoeven en Willy Wartenberg